Het verminderen van CO2 is voor veel bedrijven een topprioriteit. Maar in de keuzes voor de juiste opzet van productie- en distributienetwerken spelen dienstverlening, kosten en risico’s nog altijd een doorslaggevende rol. Belangrijkste CO2-reductiemaatregel die bedrijven (gaan) nemen is herschikking van het netwerk van fabrieken: door productiecapaciteit uit China en Azië te verplaatsen naar West-Europa (‘on-shoring’) of Centraal- en Oost-Europa (‘near-shoring’) wordt niet alleen de hele supply chain minder kwetsbaar voor verstoringen, maar kunnen tegelijkertijd de CO2-emissies worden verminderd. Carbon accounting, het exact in kaart brengen van emissies in alle stappen van het productie- en distributieprocessen staat nog in de kinderschoenen, maar de noodzaak om op basis van goede data te sturen neemt snel toe.
Dit zijn enkele conclusies uit een zeer
uitgebreide studie waaraan zo’n 150 top-supply chain leiders uit Europa en de VS participeerden. Het onderzoek is een initiatief van logistiek en locatie-adviesbureau Buck Consultants International en Supply Chain Media.
Eén op de twee bedrijven geeft aan dat CO2-reductie (‘decarbonizing our supply chain’) voortkomt uit eigen strategische overwegingen, maar bij de helft spelen het in lijn zijn met steeds strenger wordende regelgeving en klanteneisen ook een belangrijke rol.
“Bedrijven moeten continue de afweging maken tussen juiste en tijdige dienstverlening, kosten, risico’s, de cashpositie en CO2-reductie. We zien dat veel bedrijven in dat soort afwegingen aan CO2-reductie nog geen topprioriteit geven”, aldus Martin Gouda, partner Buck Consultants International”. Maar de noodzaak om te versnellen wordt nadrukkelijk gevoeld: “Interessant is dat veel bedrijven decentralisatie van productie, ook wel re-shoring genoemd, nu óók zien als substantiële CO2-reductie-maatregel, omdat grote afstandenvervoer vanuit Azië naar Europa dan afneemt. En daar komt dan risico-vermindering op verstoringen in de aanvoerketens nog bij”. Barrières liggen vooral in het gebrek aan knowhow bij toeleveranciers, de afwezigheid van standaarden en het gebrek aan tijd en middelen in het eigen bedrijf, zo blijkt uit de studie.
Slechts één op de drie bedrijven heeft carbon accounting (het meten van CO2-uitstoot in de hele productie- en distributieketen) adequaat en over de hele keten georganiseerd. “Bij veel bedrijven staat het meten van CO2-uitstoot nog in de kinderschoenen. Dat is zorgelijk, omdat de Europese regelgeving met de Corporate Sustainability Reporting Directive een kleine 50.000 bedrijven direct, maar veel meer bedrijven indirect per 2025 verplicht tot rapportage van onder andere carbon emissies”, signaleert Niels Prins, senior adviseur bij Buck Consultants International. “Tot nog toe blijft het vaak bij schattingen op jaarlijkse basis met gebruik van kengetallen, zonder gebruik te maken van al beschikbare specifieke tools en richtlijnen”.
Bijna 50% van de bedrijven heeft nog niet nagegaan wat de impact van het Cross Border Adjustment Mechanism (CBAM) betekent voor hun bedrijf en marktpositie. CBAM voorziet in Europese heffingen op carbon intensieve producten die van buiten de Europese Unie binnenkomen, met als doel Europese bedrijven, die onder stringente regelgeving vallen, niet te benadelen. Martijn Lofvers, directeur Supply Chain Media ziet een duidelijke inhaalactie. “Ruim 40% verwacht in 2026 een duidelijke impact, veel meer dan nu. Dus bedrijven zullen snel aan de slag moeten om de mogelijke effecten te beoordelen”.
Meer informatie:
Martin Gouda, partner
Email: martin.gouda@bciglobal.com | M: 06 15 94 82 96
Niels Prins, senior adviseur
Email: niels.prins@bciglobal.com | M: 06 15 55 01 12
René Buck, directeur
Email: rene.buck@bciglobal.com | M: 06 53 37 26 1
