Carbon Footprint

Het identificeren van veranderende supply chain-netwerkontwerp initiatieven en het faciliteren van de juiste faciliteiten.

Vraag

Binnen ketens ligt de focus van verbetering voorheen vaak alleen op kostenefficiëntie. Het resultaat was in de meeste gevallen centralisatie en een groot magazijn om markten verspreid over meerdere geografische gebieden te bedienen. De afgelopen jaren (COVID, andere verstoringen) hebben bewezen dat kosten niet de enige drijfveer voor beslissingen kan zijn. Veerkracht, voorspelbaarheid, verminderde CO2-uitstoot en betrouwbaarheid zijn net zo belangrijk, zo niet belangrijker dan de kosten zelf.

Het project, gesponsord door Logicor (een grote investeerder in logistiek vastgoed), had tot doel naast kosten en klanttevredenheid ook CO2-elementen te identificeren. Niet met het doel om de goedkoopste of de groenste opzet te vinden, maar vooral om een evenwicht te vinden tussen kosten, klanttevredenheid en CO2-uitstoot in toeleveringsketens. De hoofdvraag: is er reden om anders te beslissen als we meer perspectief hebben op niet-financiële overwegingen?

Achtergrond

Groen vastgoed in termen van BREEAM, zonnepanelen en elektrificatie is niet nieuw. De context van het (logistiek) vastgoed in relatie tot de toeleveringsketen en de totale uitstoot ervan is daarentegen wel nieuw. Logicor vroeg zich af in welke mate netwerk-beslissingen zouden veranderen als je het perspectief van de CO2-voetafdruk eraan toevoegt. “Zullen supply chain anders inrichten als ze andere informatie voor handen hebben?”. Als facilitator van vastgoed was dit project een verkennend onderzoek om toekomstige strategieën voor de locatie en het gebruik van warehouses te identificeren.

Onze aanpak

Dit project begon met een algemene opzet van de toeleveringsketen (in dit geval medische technologie). De archetypen van de toeleveringsketen van Medtech zijn gebaseerd op productielocaties, warehouselocaties, klantlocaties en transport daartussenin. Op basis van BCI-databases met kosten, CO2 footprint, en lead-times zijn de productstromen gemodelleerd.

Productstromen worden opgesplitst in stromen met hoge en lage waarde, magazijnen worden aangepast aan de vereiste capaciteit en de modaliteiten worden gekozen op basis van bestaande handelsroutes. Zo onderscheiden we belly freight en full freighters, verschillende typen vrachtwagens en beoordelen of een multimodale transportoplossing zinvol is of niet.

Door de drie aspecten van impact (Cost – Customer – Carbon) te modelleren, kunnen besluitvormingsprocessen (niet alleen voor verladers maar ook voor strategisch opererende vastgoedbedrijven) in de toekomst veranderen. De traditionele aanpak van kostenreductie is niet altijd de beste oplossing. De enige manier om erachter te komen wat het beste is, is door te beginnen met het modelleren van een toeleveringsketen en de aspecten aan te wijzen die van invloed zijn op het gebied van kosten, klanttevredenheid en CO2-uitstoot.

Resultaat

Het resultaat van het project was een scenario-overzicht met verschillende supply chain-ontwerpen (centrale versus decentrale versus regionale supply chain-netwerken). Als gevolg van de uiteenlopende ontwerpen veranderen de productstromen en veranderen de daarmee samenhangende kosten, klanttevredenheid als gevolg van doorlooptijden en CO2-uitstoot mee. De scenario-aanpak identificeert de oorsprong van de CO2-impact en stelt de klant in staat om met verschillende strategische scenario's te 'spelen'. Uiteindelijk resulteert de balans tussen kosten, klanttevredenheid en het verkleinen van de CO2-voetafdruk in een betere toeleveringsketen en zal dit onderdeel worden van een toekomstige ‘license to operate'. 

Bij het overwegen van een supply chain-opzet (centraal, satellieten, regionaal) zijn kosten en doorlooptijd naar de markt doorgaans besliscriteria. In de BCI 3C-aanpak wordt ook rekening gehouden met de CO2-uitstoot, om een toekomstbestendige, evenwichtige beslissing mogelijk te maken.