Op 14 juli vieren de Fransen de burger- rechten vrijheid, gelijkheid en broeder- schap. Rechten die de inwoners van Frankrijk pas hebben verkregen na een flinke revolutie waarbij heel wat koppen rolden. Hier moest ik aan denken toen ik in het week- end voor 14 juli een reis maakte over het Franse snelwegennet.
De winst van de revolutie geldt blijkbaar niet voor de duizenden internationale vrachtautochauffeurs die in dat weekend verplicht verbleven op een parkeerplaats ergens in Frankrijk. Wat een mensonterende toestanden kom je daar tegen. Overbevolkte parkeerplaatsen met nauwelijks voorzieningen, waar de chauffeurs bijna moeten vechten om nog een plaatsje op het terrein te veroveren. En daarna drie etmalen wachten totdat de rit vervolgd kan worden.
Hoe kan het dat we ons in onze eigen arbowet zorgen maken over het daglicht op de werkplek, terwijl we het tegelijkertijd vanzelfsprekend vinden dat chauffeurs die internationaal werken dagelijks hun (nacht)rust in deze omstandigheden moeten doorbrengen? Om de kosten kan het niet gaan. Het gebruik van de schaars beschikbare bewaakte truckparkings kost immers zeker niet de hoofdprijs. Het is de concurrentie die ervoor zorgt dat het internationale wegvervoer in Europa met een race naar de bodem bezig is, waarbij sociale voorwaarden steeds meer in het gedrang komen.
Dit zijn de perverse uitingen van de markteconomie. De leerboeken vertellen ons dat bij marktimperfecties ingrijpen gewenst is. Laten we de Europese regelgeving daarom gebruiken om de concurrentiestrijd over de hoofden van de chauffeurs een halt toe te roepen.
Bijvoorbeeld door een voorgeschreven pakket aan voorzieningen langs het hoofdwegennet in Europa, en verplichtingen in de werktijdenregeling om chauffeurs hiervan gebruik te laten maken. De reële kosten hiervan zullen uiteindelijk in de vrachtprijzen verwerkt moeten worden. De consument, die uiteindelijk de rekening betaalt, kan dit makkelijk opbrengen. Een sinaasappel uit Spanje wordt immers maximaal 0,1 cent duurder, geen probleem dus.
Wisselgeld voor de ondernemers is een meer op de praktijk toegesneden Rijtijdenbesluit, dat minder rigide omgaat met het tijdstip waarop de chauffeur zijn rit moet onderbreken. Een dergelijk sociaal en economisch verantwoord pakket van maatregelen past uitstekend in de maatschappelijke discussie die deze zomer oplaaide rond Slowaakse chauffeurs die voor een habbekrats voor een groot woonwarenhuis rijden. De tijd lijkt rijp om op dit terrein ook de chauffeurs aan te laten sluiten bij de rest van de arbeidsmarkt.