Lasagna, Steakhouse Piet de Leeuw en Zweedse gehaktballetjes: het paardenvleesschandaal ontwikkelt zich verder en verder in Europa terwijl ik dit schrijf. Vijf of tien schakels stroomopwaarts in de supply chain wordt er goedkoper paardenvlees toegevoegd, en het produkt wordt als rundvlees gelabeld. Daar valt goed geld mee te verdienen, maar met de huidige DNA tests blijft dat niet onopgemerkt. Nu de waarheid uitgelekt is rolt de sneeuwbal verder en verder. Unilever roept zijn chili con carne ook al terug uit de Nederlandse supermarkten. Puur een voorzorgsmaatregel, maar toch weer slecht nieuws voor de branche. Waar houdt het op? Het is een deja vu voor de komkommer- en tomatenkwekers in Nederland, die zich de lange en nare doorwerking van de onterechte beschuldiging van de EHEC-bacterie in Hollandse producten nog maar al te goed weten te herinneren. Het heeft jaren geduurd voordat de sector zich hiervan heeft weten te herstellen, en de gederfde omzetten komen nooit meer terug. De kern van het probleem ligt in de complexe en ondoorzichtige supply chains die de ingrediënten van ons vaak industrieel bereide eten doorlopen. Elke cent telt in de retail, en dus worden aantrekkelijk geprijsde componenten van over heel Europa gehaald om de producten samen te stellen, vertrouwend op het etiket. Maar dat daarbij de risico’s toenemen maakt het paardenvlees schandaal ons weer pijnlijk duidelijk. Hoe supply chain managers van over de hele wereld deze risico’s inschatten wordt duidelijk uit het onlangs gepresenteerde onderzoek “The Ripple Effect” van Deloitte. Hierin is 600 respondenten gevraagd om de meest gevreesde gevolgen van complexiteit en daarna gepaard gaande risico’s in de supply chain aan te geven. Een forse winstreductie (1) werd het meeste gevreesd, en daarna een (2) verstoring in de fysieke aan/afvoer, het (3) wegvallen van de vraag en een (4) mindere productkwaliteit. Allemaal factoren die meespelen in het paardenvlees schandaal. Objectief gezien is paardenvlees uitstekend eetbaar en goed van smaak, en er is geen sprake van een mindere productkwaliteit (4). Maar een flink deel van de Europese consumenten denkt daar anders over, en de kopers hebben het laatste woord. De vraag naar vlees (3) kan hierdoor deels wegvallen, omdat men zich bedonderd voelt, en al die publiciteit en recalls de consument de stuipen op het lijf jaagt. Dat de winsten (1) van bedrijven hieronder te lijden kunnen hebben behoeft geen betoog. Doordat onmiddellijk de aankoop van paardenvlees wordt gestopt kan ook (2) een verstoring in de fysieke aanvoer ontstaan, maar gezien de groter hoeveelheid alternatieven lijkt de kans hierop een stuk minder waarschijnlijk. Conclusie? Hoe complexer de supply chains, hoe onbeheersbaarder de risico’s. De opdracht voor, of eigenlijk de eis aan grotere producenten en retailers is om nog intensiever de inkoop van de juiste ingrediënten te waarborgen en controleren. De logistieke dienstverleners die daarbij kan helpen en garanties kan afgeven, is wellicht de samenwerkingspartner die deze bedrijven zoeken.

Thema's

Meer weten over dit item?

Ontvang nieuws van BCI